از آنجایی که دیسپلازی فیبروماسکولار ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند، بعید است که پزشک به طور خاص این وضعیت را بررسی کند.

 

اگر فردی در خانواده تان دیسپلازی فیبرومیسکولار یا آنوریسم داشته باشد، ممکن است پزشک به شما نیز  بررسی دیسپلازی فیبروماسکولار را توصیه کند. در صورت شنیدن صدای غیر طبیعی در ناحیه فوقانی معده که ممکن است ناشی از آنوریسم باشد، پزشک ممکن است دیسپلازی فیبروماسکولار را بررسی کند.

 

پزشک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و آزمایش‌های خون شامل سطح قند و کلسترول خون را برای بررسی علائم آترواسکلروز، وضعیت دیگری که می‌تواند شریان‌ها را باریک کند، تجویز می‌کند.

 

آزمایشات برای تشخیص دیسپلازی فیبروماسکولار می تواند شامل موارد زیر باشد:

سونوگرافی دوبلکس. این آزمایش تصویربرداری غیر تهاجمی می تواند تعیین کند که آیا شریان باریک شده است یا خیر. در طول آزمایش، ابزاری به نام مبدل به آرامی روی پوست فشار داده می شود. امواج صوتی را به بدن می فرستد. آنها از سلول ها و ساختارهای بدن منعکس می شوند و نشان می دهند که خون با چه سرعتی جریان دارد و اندازه و شکل رگ های خونی را نشان می دهد.

آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر. در طول این آزمایش رایج برای دیسپلازی فیبروماسکولار، یک لوله نازک (کاتتر) به یکی از شریان‌ها وارد می‌شود و تا زمانی که به محلی که پزشک می‌خواهد برسند، حرکت می‌کند. مقدار کمی رنگ تزریق می شود و از اشعه ایکس برای بررسی محل استفاده می شود.

آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CT). سی تی آنژیوگرافی به پزشک تصاویر مقطعی از بدن می دهد. می‌تواند تنگی در شریان ها، آنوریسم ها و تشریح ها را تشخیص دهد. روی یک تخت باریک دراز می‌کشید، که از طریق یک اسکنر دونات شکل می لغزد. قبل از شروع آزمایش، یک رنگ تزریقی دریافت خواهید کرد که نواحی از بدن مورد بررسی را برجسته می کند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI)).  MRI از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از بدن استفاده می کند. می تواند ببیند که آیا آنوریسم یا دیسکسیون دارید یا خیر. در طول آزمایش، روی یک میز باریک دراز می کشید که به داخل یک دستگاه لوله مانند که دو طرف آن باز است، می روید.

شایع‌ترین شکل دیسپلازی فیبروماسکولار در آزمایش‌های تصویربرداری شبیه به «رشته‌ای از مهره‌ها» است. سایر اشکال تهاجمی تر دیسپلازی فیبرومیسکولار ظاهر صافی دارند.

هنگامی که دیسپلازی فیبروماسکولار تشخیص داده شد، پزشک ممکن است هر از چندگاهی آزمایش های تصویربرداری را تکرار کند تا ببیند آیا علائم و نشانه ها تغییر می کند یا وضعیت در حال بدتر شدن است.

رفتار

درمان دیسپلازی فیبروماسکولار بستگی به سلامتی، محل تنگی شریان و سایر شرایط سلامتی مانند فشار خون بالا دارد. گزینه های درمانی شامل داروها، روش های پزشکی برای بهبود جریان خون و جراحی است.

داروها

درمان با داروهای فشار خون بالا برای اکثر افراد مبتلا به دیسپلازی فیبروماسکولار توصیه می شود، حتی اگر آنها نیز روشی برای اصلاح این وضعیت داشته باشند. چندین نوع مختلف دارو در دسترس است:

• مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE). مانند بنازپریل، انالاپریل یا لیزینوپریل به شل شدن رگ های خونی کمک می کنند.
• مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II . این داروها همچنین به شل شدن عروق خونی کمک می‌کنند. نمونه هایی از این دسته از داروها شامل کاندسارتان، ایربسارتان، لوزارتان و والسارتان است.
• دیورتیک ها. این داروها، مانند هیدروکلروتیازید، به حذف مایع اضافی از بدن کمک می کنند و ممکن است همراه با سایر داروهای فشار خون استفاده شوند.
• مسدود کننده های کانال کلسیم، مانند آملودیپین، نیفدیپین و غیره، به آرامش رگ های خونی کمک می کنند.
• مسدود کننده های بتا، مانند متوپرولول، آتنولول و غیره، ضربان قلب را کاهش می دهند و آدرنالین را مسدود می کنند.

همچنین ممکن است پزشک مصرف روزانه آسپرین را برای کاهش خطر سکته پیشنهاد دهد. اما بدون مشورت با پزشک خود، مصرف آسپرین را شروع نکنید.

برخی از این داروها که برای درمان دیسپلازی فیبروماسکولار استفاده می‌شوند، می‌توانند بر عملکرد کلیه‌ها تأثیر بگذارند. پزشک ممکن است آزمایش خون و ادرار را برای اطمینان از عملکرد طبیعی کلیه ها پس از شروع مصرف این داروها توصیه کند.

روش ها و جراحی

آنژیوپلاستی از راه پوست (PTA)

این روش بر جراحی ترجیح داده می شود و معمولاً همزمان با آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر انجام می شود. در طی آنژیوگرافی، رنگ از طریق یک کاتتر به داخل شریان تزریق می شود. اشعه ایکس نشان می دهد که چگونه رنگ از طریق شریان عبور می کند و هر ناحیه باریکی را آشکار می کند. یک سیم به شریان کشیده می شود و یک کاتتر با بالون در ناحیه باریک قرار می گیرد. سپس بالون باد می شود تا قسمت باریک شریان باز شود. اگر پزشک آسیب جدی مربوط به دیسپلازی فیبروماسکولار، مانند آنوریسم را پیدا کند، ممکن است یک لوله توری فلزی (استنت) در داخل قسمت ضعیف شریان قرار داده شود تا از پارگی آن جلوگیری کند.

ترمیم عروق با جراحی

جراحی برای ترمیم شریان آسیب دیده به ندرت توصیه می شود. معمولاً فقط در صورت وجود عوارض انجام می شود. با این حال، اگر PTA گزینه‌ای نباشد و تنگی شریان‌ها شدید باشد، پزشک ممکن است یک روش تهاجمی‌تر با جراحی را برای ترمیم یا جایگزینی بخش باریک آن توصیه کند. نوع جراحی که نیاز دارید بستگی به محل شریان تنگ شده و میزان آسیب دارد.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

از آنجایی که قرار ملاقات‌های پزشک می‌تواند کوتاه باشد و از آنجا که اغلب زمینه‌های زیادی برای پوشش وجود دارد، ایده خوبی است که زودتر از موعد برای قرار ملاقات خود آماده شوید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید. برای تشخیص دیسپلازی فیبروماسکولار، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری را برای دیدن شریان‌ها تجویز کند. ممکن است لازم باشد چندین ساعت قبل از انجام آزمایشات ناشتا باشید، بسته به اینکه شریان های باریک در کجای بدن قرار دارند.
• هر گونه علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است نامربوط به نظر برسند، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله سابقه خانوادگی دیسپلازی فیبروماسکولار، آنوریسم، بیماری قلبی، سکته مغزی یا فشار خون بالا، و هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• برای بحث در مورد رژیم غذایی و عادات سیگار کشیدن و ورزش خود آماده باشید. اگر از قبل، از یک رژیم غذایی یا ورزش روتین پیروی نمی کنید، آماده باشید تا در مورد هر چالشی که ممکن است در شروع کار با آن مواجه شوید، با پزشک خود صحبت کنید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات کمک می کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای دیسپلازی فیبروماسکولار، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟ چه چیزی را برای من توصیه می کنید؟
• سطح مناسب فعالیت بدنی چقدر است؟
• هر چند وقت یک بار باید از نظر دیسپلازی فیبروماسکولار تحت نظر باشم؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالات دیگر در حین ملاقات خود دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

• چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا به نظر می رسد چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
• آیا سابقه خانوادگی دیسپلازی فیبروماسکولار، آنوریسم، بیماری قلبی، فشار خون بالا یا سایر بیماری های جدی دارید؟
•